Cały czas leżę w łóżku
Najchętniej bym z niego nie wychodził(a)
Najchętniej bym się nie budził(a)
Najchętniej przespał(a)bym dalsze życie
*
Zbieram siły, ale ich zebrać nie mogę
To stan, w którym nie umiem się wysilić
Nie mam sił
Nie mam sił, by się wysilać
Starać
*
Stare historie!
Nic tak nie zamula jak stare historie!
*
Nie umiem, nie chcę
Bo nie mam sił
Wysilić się na życie, do życia
W miarę możliwości i z wyczuciem, ale sporadycznie, próbuję zmobilizować się do życia
Próbuję wygramolić się z tych czeluści marazmu
Mój umysł mówiący rusz się!, no dalej!, zrób coś!, nie trwaj tak!, ogarnij się!, dyscyplinuj się!!!– tym ujadaniem wspiera mnie
Mówi mi: rób coś, nie poddawaj się!
Zrób cokolwiek
Bylebyś tylko nie zapadł(a) się w tę śmierć
Sprzątaj
Porządkuj
Urządzaj
Układaj
Rewiduj
Wyjdź do nowego
Bądź w ruchu
Nie pozwól sobie zatrzymać się
Nie pozwól sobie utknąć w sobie
Zawiesić się
Zamulić się
*
Bądź w ruchu
Życie to ruch
Żyjesz póki ruszasz się
Póki się ruszasz, mobilizujesz ciało, by złapało trochę życiodajnego powietrza
By ciało się do życia wysiliło
*
Jak nie cwałem, nie galopem
To choć minimalnym krokiem
Wracaj do świata
Wracaj do życia, do żywych
Do ludzi, którzy na Ciebie czekają
Do nowych doświadczeń, które za Tobą wyglądają
*
Proszę Cię, błagalnie
***
Z dedykacją dla wszystkich, którzy przeżywają lub przeżyli stratę bliskiej osoby.
stacjacoaching.pl 
Dlaczego mamy zmuszać się do ruchu, kiedy jest nam źle na tyle, że nie potrafimy? Uczucia są po to by je przeżywać, kiedy mam w sercu żałobę, dlaczego nie pozwolić na to by ją przeżyć do końca, by samoczynnie nas opuściła? Po co wymuszać to na sobie?
PolubieniePolubienie
Zapytaj siebie, co Twoje „dlaczego” wyraża. To „dlaczego „postrzegam jakie takie Twoje, taki Twój sposób na życie, śmierć (radzenia sobie z żałobą?). Nie masz zgody, sprzeciwiasz się, buntujesz. Czujesz oczekiwanie. Czujesz przymus. Naturalną reakcją jest zatem „nie”. Przymus wzięcia odpowiedzialności za życie. Przymus zareagowania (odpowiedzi) na śmierć. Tymczasem odpowiedzialność za życie przychodzi, gdy pozwalasz sobie na odpowiedź (autentyczną reakcję emocjonalną) na śmierć- na te opór, bunt, na „nie”, na żal, na ból, na potrzebę poprzebywania w ciemności.
PolubieniePolubienie