NIE WIEM

Nie wiem

Moje nie wiem jest już mocno denerwujące

Wkurzające

Jakiś czas temu przestało być śmieszne

Nie wiem przestało bawić mnie

Teraz mnie irytuje

W kosmos je wystrzelę

Nie wiem

Jak nie wie dziecko

Czy w prawo czy w lewo

Za którym rodzicem iść

Przy kim lojalnym być

Gdy jedno w prawo, a drugie w lewo idzie

Przecież każdy ma swoje racje

Gdy racje wykluczają się, lojalności względem dwóch zachować nie idzie

Chcę podjąć decyzję, nie umiem

A może nie umiem to nie chcę?

Tak zwane nie chcę opowiedzieć się

Ale jak nie chcę, gdy decyzję podjąć chcę?!

A może tylko wydaje mi się, że chcę?

Chcę czy nie chcę?

Czuję presję

Czuję, że decyzję podjąć muszę

Im bardziej muszę

Tym bardziej się kuszę

Skuszę

Pokuszę

Zwiodę na pokuszenie

Szalenie

Podejmij decyzję

Tego się ode mnie oczekuje

Poza presją oczekiwań zwisa nade mną presja czasu

Zegar wybija sekundy szalenie

Oczekiwanie: decyzja ma być podjęta w ekspresowym czasie

Sprawa rozwiązana w trybie natychmiastowym

Do pojęcia decyzji bądź wreszcie gotowym

Przyjęto do wiadomości?

Rozkaz wydano!

Jestem rozdarta między różnymi racjami

Właściwie nie rozróżniam hierarchii tych racji

Wszystko jakby cudze

To nie moja hierarchiczność

Ja i moja hierarchia a w niej anarchia

Monarchiczna anarchia absolutna

W niej na samym końcu stoję ja

Królewna bo nie Królowa Słońca

W ostatnim najwierniejszym pułku swojego Króla Słońca

Hurra!

Viola!!

Ostatnia bojowniczka!

Wojowniczka

Ratowniczka

Pozwalam sobie na wywieranie na siebie presji cudzych oczekiwań

Pozwalam sobie jak pozwala się sobie na coś, co robi nam dobrze

Pozwalam sobie jak pozwala się sobie, gdy się przedobrza

Gdy się przekracza granicę

Tyle się ode mnie oczekuje

Sama nie wiem, czego dla siebie samej potrzebuję

Cudze potrzeby uparcie realizuję

Przynajmniej usiłuję

Niewiedza własnej potrzeby mnie drenuje

Nurtuje

Fascynuje

Irytuje

Niewiedza na mnie pluje