DZIECIĘCE ‚NIEDOBRZE’

Dziecięce myślenie:

Jest mi niedobrze

Tak jak jest niedobrze, gdy wymiotować się chce

Dziecku jest niedobrze

Ale dziecko nie widzi dobrze, że..

Nie chce widzieć niedobrze

Czyli

Chce widzieć dobrze

Chce widzieć tylko dobrze

Dziecko nie chce widzieć, że świat i ludzie bywają niedobrzy

Nie chce widzieć, że mimo starań ponosi porażkę

Że jest ograniczone przez wiele czynników

Dziecko nie chce czuć niedobrze

Ale wypierając niedobrze i tak nie czuje się dobrze

Dziecko chce dobrze

Chce widzieć rzeczy i ludzi dobrymi

Chce dobrej oceny

Chce samych dobroci, radości i sukcesów

Udanej komunikacji

Chce czuć się dobrze

I myśli w swej małej główce, że jak wypiera niedobrze, to jest dobrze

Sprowadzając to do dorosłego mianownika:

Boli, że jest nie jest tak jak chcę

I nie chcę przyjąć do wiadomości, że jest inaczej niż bym chciał/chciała

Czyli:

Nadal moje ideały i fantazje ścierają się z nieidealną i przyziemną rzeczywistością

W skrócie:

Nadal się na rzeczywistość (i ostatecznie na siebie samego/siebie samą) nie godzę

Oporna sztuka