Dopadł mnie duży samokrytyczny, ale i życzliwy śmiech. Taki, który powoduje, że idąc ulicą uśmiecham się sama do siebie, a każdy mijający ma mnie za niezrównoważoną lub zalotną. Dożyłam dnia, w którym dotarłam do samego wierzchu swojego głębokiego jestestwa. Długo chodziłam po tym świecie, nie pozostając neutralną na jego wierzchniość. Często bardzo mnie ona raziła.… Czytaj dalej O wierzchu głębi