POGODA NIEPOGODZENIA

Odpuść zrozumienie, jeśli do zrozumienia uporczywie dobijasz się

Odpuść trudy, wysiłki i starania zrozumienia tego, co zrozumiane być chce

A może jednak nie (chce)

*

Odpuść poczynania typu:

‚Ja tak bardzo zrozumieć chcę’

‚Ja tak bardzo zrozumieć potrzebuję’

‚Ja tak bardzo zrozumieć muszę’

Na tym, by zrozumieć zafiksowuję się

Na zrozumieniu doszczętnie skupiam się

*

Paradoksalnie

Im bardziej skupiam się, tym mocniej rozpraszam się

Im częściej pytam się: po co? dlaczego (to zdarza/ zdarzyło się)?, tym bardziej od odpowiedzi oddalam się

Ja tak bardzo zrozumieć chcę, że (w konsekwencji) zrozumieć nie mogę

Im bardziej (zrozumieć) chcę, tym bardziej nie mogę

Im bardziej (by zrozumieć) zawzinam się, tym bardziej okazuje się, że w głębi duszy przed prawdziwym zrozumieniem wzbraniając się, chronię się

Że prawdziwego zrozumienia uniknąć chcę

Że poznaniu prawdy opieram się

Zupełnie jakbym nie znając prawdy, a priori wiedział(a), że prawda zaboli mnie

Ciosu prawdy uniknąć chcę

*

Pytanie dlaczego?, po raz tysięczny pojawia się

Czasem mam wrażenie, że to właśnie to pytanie określa mnie

To właśnie dlaczego? określa całe jestestwo me

Jeśli to coś/ten ktoś/ta sytuacja jako rozwiązanie jakiegoś problemu zdarzyła się

Pytanie zatem, co było problemem, że to coś/ten ktoś/ta sytuacja miał(o)/(a) pojawić/zdarzyć się?

*

Dlaczego? wyraża niezgodę

Dlaczego? można właściwie zastąpić zwrotem nie zgadzam się

Nie pogodziłam/em się

Pogoda niepogodzenia jest taka, że bezradny/a czuję się

W niemocy odnajduję się

Mocny/a w niemocy znajduję się

Jestem bez rady, bez mocy, bez pomocy

Te fakty drażnią i dewaluują mnie

Jest siła, która pokonała mnie

Nie mam wpływu

Poddałem/am się

Nie wydarzy się to, co chciał(a)bym/oczekiwał(a)bym, by zdarzyło się

Zostało mi za tym pogodzić się z tym, że dzieje się to, co dziać się chce

A co się stało, nie odstanie się

*