Pewną- jak długo mi się wydawało- niezwykle surową i srogą lekcję dał mi mój nauczyciel

Właściwie wielu nauczycieli regularnie mi tą lekcję wpajało

Hasło przewodnie lekcji brzmiało:

Myśl o sobie- z dopiskiem w domyśle- bo ja nie pomyślę o Tobie

Lekcje w tej tematyce aż zamrażały mnie

W końcu było tyle mrozu, że aż zombie stałam się

Wiadomo, każdy- częściej lub rzadziej- chce, by inni jego tak zwanym dobrem, jego tak zwaną sprawą, lub jego- mówiąc biznesowo- interesem interesowali się

Zajmowali się

Angażowali się

Reagowali na nie

Wczuwali się

Czuli się odpowiedzialni za tak zwane nieswoje

Nieswojo robi się

*

Trzeba myśleć samodzielnie

Jeśli liczysz, że ktoś pomyśli za lub dla Ciebie możesz przeliczyć się

Utkniesz niespełniony, nieodpowiedzialnie

Sam na swoje potrzeby vel interesy odpowiedzieć nie chcesz

Myśl o sobie, o swoim interesie, o swoim dobrze, inaczej będzie źle

Nikt za Ciebie nie odda się

Nie wychyli się

Nie poświęci się

Nie nadstawi się

*

Brzmi sensownie?

Logicznie?

Odpowiedzialnie?

Dojrzale?

*

Myśl o sobie

Nie łudź się, że ktoś inny niż Ty sam Twoim interesem zajmie się

Że ktoś inny lepiej od Ciebie Twoimi sprawami może zająć się

Nie łudź się, że ktoś inny niż Ty sam Twój interes vel Twoją kuwetę ogarnie

Że zechce

Że w ogóle zorientuje się, że Twoja kuweta woła roszczeniowo lub prosząco: ogarnij mnie!

Skonfrontuj się z myślami w stylu: mam to w dupie, tym nie przejmuję się, tym nie interesuję się

A potem przejmij się, tak jak ktoś coś lub kogoś przejmuje, gdy bierze za coś odpowiedzialność, gdy zabiera się za dowodzenie

Przejmij się (sobą) i zainteresuj się tym, co dla Ciebie jest naprawdę ważne