Śpieszę się

Przed swoim losem uciec chcę

*

Śpieszę się

Nie chcę, by mój własny los dogonił mnie

*

Kiedy indziej

Śpieszę się

Nie chce na swój los spóźnić się

Boję się

Możliwe, że na swój własny los nie załapię się?

*

Często zdarza się, że bardzo śpieszę się

Swój los dopełnić chcę (dlatego tak śpieszę się)

Ze swoimi losem spot(y)kać się chcę

Twarzą w twarz

(S)konfrontować się

A gdyby tak

A gdyby nie

A gdyby tak

Na froncie swojego losu znaleźć się

*

Pędzę

Gnam

Denerwuję się

Ekscytuję się

Boję się

Frenetycznie poruszam się

Doczekam czy nie doczekam się tego, co tuż za rogiem czai się?

*

Nadal śpieszę się

Losu nie przeskoczę

A tak bardzo staram się

Wszystko w swoim czasie stanie się

To nie mogę, to nie chcę doczekać się

Tak bardzo śpieszę się!

To denerwuję, to śmieję się

Mój los wypełnić chcę

Swoim losem napełnić się

Pełną po brzegi poczuć się

Albo lepiej

Niech bezbrzeżna pełnia niech przepełni mnie

Losie, (no) proszę Cię!

Niech to coś (ten ktoś) dopełni się

Niech to coś (ten ktoś) wypełni mnie

Niech to coś (ten ktoś) spełni się

Zupełna/y być chcę

*

Jak z klapkami na oczach pędzę

Na swoim losie koncentruję się

Wariat(ka) i/lub furiat(ka) nazywają mnie

Nic nie rozproszy mojej uwagi

Nic/nikt już nie zawróci mnie

Ślepo wpatrzona/y w to coś (w tego kogoś) pędzę

Zachwycam się

Fascynuję się

Zahipnotyzowana/y staję się

Wychodzę ze stanu zdezorientowania, orientuję się

Punkt docelowy absorbuje mnie

Konkretną orientacją staję się

*

Losie!

Wołam Cię

W cudzych losach niby jestem

Pływam

Nurkuję

Surfuję

Poruszam się

Raz rytmicznie a raz nie

Nikt poza mną samą/samym w logice tego ruchu nie orientuje się

*

Po cudzych losach poruszam się

De facto nie ma mnie

Właściwie najważniejsze, by w swoim własnym losie znaleźć (odnaleźć) się

Czyż nie??

Niepowstrzymana/y jestem

Nieposkromiona/y czuję się

Losu nie da zatrzymać się

Takie to mam

Tak to u mnie dzieje się

Zgadzam się

Z całym(!) dobrodziejstwem inwentarza

Losie, biorę Cię

*

Czasami nachodzi mnie myśl, że ten swój los odpuszczę ‚se’

Po chwili łapię się za głowę

Uświadamiam sobie: no przecież nie da się!

*

Pozostaje zatem trzymać się dzielnie

Nie poddawać się

Kiedy trzeba- płakać, kiedy trzeba- śmiać się