NIE ZGADZAM SIĘ

Zorientowałam się, że

Nieświadomości absolutnie nie chcę

Nie godzę na nią się

Nie pogodzę z nią się

Nieświadomości wręcz, po prostu, nie akceptuję

*

Wszystko wiedzieć i czuć chcę

Wszystkiego świadoma być pragnę

Świadoma być muszę

Uważna być muszę

Po to, by znaleźć klucze

Otworzyć zamki

Posprzątać bałagan

Ogarnąć chatę

*

Wszystkiego świadoma być muszę

Po to, by znaleźć rozwiązanie

By rozwiązać najtrudniejsze zdanie

Znaleźć powód, przyczynę, odpowiedzialność, winę

A potem, jak doktor, wypisać receptę

Rozpocząć leczenie

Przeprowadzić terapię

A gdy skończę, zechcę wreszcie spocząć w czekającej na mnie dębowej kanapie

*

Rozpracuję wszystko jak Sherlok Holmes

Rozwiążę zagadkę Trójkąta Bermudzkiego

Dowiem się co, kto, po co, gdzie i dlaczego

Zdekoduję enigmatycznie zakodowane szyfrogramy

Aż wreszcie skończy się ta ciuciubabka

Aż wreszcie coś walnie

Aż wreszcie ta bomba wybuchnie

*

Wracając do nieświadomości

Receptę puszczę z parą z ust

W wypowiedziane zdanie wplotę mimochodem, subtelnie, rozwiązanie

Tak bardzo zaradzić chcę

Tak bardzo chcę dać (komuś, sobie, i/lub z sobą) radę

*

Przyznaję się

Z pewnymi rzeczami nie pogodzę się

Nie zaakceptuję

Taki mam stan na dzisiejszy dzień

Pewne rzeczy odrzucić pragnę

O pozbyciu się ich marzę

Wykluczyć chcę

Unicestwić

Co więcej, kiedyś w końcu unicestwię

Coś skończy się

Coś zacznie się

Jak jabłko zerwane z drzewa poznania nieodwracalnie zmienia historii bieg

Albo nieświadomość skończy się

Albo świadomość z nieświdomością utożsamią się

Pogodzą się

Znajdą zgodę

Aż zgoda znajdzie się

Póki co, jak wspomniałam na początku,

NIE ZGADZAM SIĘ

*

Post Scriptum (z: Wikipedia)

Najczęściej odszyfrowywanymi wiadomościami były przekazy zaszyfrowane Enigmą w wersji Wehrmachtu (Wehrmacht Enigma). Brytyjski wywiad wojskowy oznaczył Enigmę kryptonimem ULTRA. Nazwa ta powstała ze względu na najwyższy stopień utajnienia faktu złamania szyfru Enigmy, wyższy niż najtajniejszy (ang. Most Secret), czyli Ultratajny.

*

Mojej serdecznej koleżance, Milenie, dziękuję za to trzydniowe przeczołganie mnie przez słowo ‚nie’. Mówiąc żartobliwie- czuję się jakby czołg o nazwie ‚nie’ przejechał po mnie ;-). Mamy z Milena wspólną ‚kryminalną’ historię, którą wspomniałam przy okazji jej wizyty i pisania tego tekstu. Dwanaście lat temu, jadąc na rowerach, potrącił mnie policjant. Do dziś mam na czole piękne, znamienne znamię przypominające takie, jak ma Harry Potter. Milena lojalnie ratowała mnie, zadzwoniła do rodziców, na pogotowie. Policjant sam załatwił policję ( ;-)). Do czego zmierzam – a propos ‚nie’ i ‚nie zgadzam się’- tak sobie pomyślałam- następnym razem, gdy pan władza zechce potrącić mnie- powiem nie 😉.